Namibia – Wycieczka na safari

Najpopularniejszy park narodowy Namibii skupiony wokół ogromnego, wyschniętego solniska. Charakteryzuje go surowy krajobraz i mnogość występujących tu zwierząt, które w porze suchej gromadzą się licznie przy wodopojach. Z Wielkiej Piątki brakuje tu jedynie bawoła afrykańskiego, dla którego jest tu zbyt sucho. Licznie za to występują słonie, lwy, lamparty, a także żyrafy, zebry i różnego rodzaju antylopy w tym charakterystyczne dla Namibii oryksy. Jest to jedno z niewielu miejsc na Ziemi, gdzie spotkać można również niezwykle rzadkiego nosorożca czarnego. Etosza jest bardzo dużym parkiem, dlatego stosunkowo łatwo wybrać tu mniej uczęszczane drogi i obcować z przyrodą z dala od dużego ruchu turystycznego.

Olbrzymi park narodowy Namib-Naukluft chroni wyjątkową przyrodę Pustyni Namib. Jego najbardziej rozpoznawalną atrakcją jest Dolina Sossusvlei wcinająca się pośród olbrzymie wydmy. Deadvlei to najbardziej charakterystyczne miejsce w Namibii, znane z większości pocztówek: wyschnięte solnisko otoczone wydmami, upstrzone kikutami wyschniętych akacji malowniczo odznaczających się na tle niebieskiego nieba i czerwieni piasku. Pobliskie wydmy są jednymi z wyższych na kontynencie, a zdobycie mierzącej 325 metrów wydmy Big Daddy może zająć nawet godzinę. Widoki z wierzchołka rekompensują trudy i mozoły wchodzenia po piachu. Ciekawą atrakcją może być lot balonem o poranku i możliwość obserwacji tych zapierających dech w piersiach krajobrazów z lotu ptaka.

To rozległa kraina księżycowych krajobrazów ciągnących się po horyzont. Rzadko zaludnione tereny półpustynne i pustynne pełne są poszarpanych grzbietów górskich, porośniętych trawą płaskowyżów czy wyschniętych koryt rzek okresowych tworzących malownicze labirynty. W tym wyjątkowo rzadko zaludnionym obszarze spotkać można wiele dziko żyjących zwierząt, w tym charakterystyczne „pustynne słonie”, które dopasowały się do panujących tu warunków. W Twyfelfontein podziwiać można historyczne malunki naskalne – petroglify stworzone w pierwszym tysiącleciu nowej ery.

Swakopmund to urocze nadmorskie miasteczko pełne kolonialnych budynków. Wyglądem przypomina pewnie bardziej nadmorskie miasta niemieckie nad Bałtykiem czy Morzem Północnym, co tylko dodaje mu atrakcyjności. Pełne uroczych pensjonatów, sklepików z pamiątkami, kawiarenek i kilku naprawdę niezłych restauracji serwujących doskonałe ryby i owoce morza. Pospacerować w Swakopmund można po molo i wzdłuż piaszczystej plaży. W niektóre cieplejsze i bardziej słoneczne dni piasek zachęca do plażowania, choć często nie jest to możliwe z powodu porannych mgieł i chłodu, który czasem utrzymuje się aż do popołudnia. Dużą atrakcją pobytu w Swakopmund jest rejs katamaranem po oceanie, podczas którego można podziwiać tutejszą faunę, min. kotiki i pelikany. Wydmy na południe od pobliskiego Walvis Bay robią wrażenie swoim ogromem i majestatem, zwłaszcza, że schodzą prosto do oceanu. Jazda samochodami 4×4 po wydmach to jedna z większych atrakcji wypraw do Namibii. Dodatkowo po wydmach można jeździć quadami czy na nartach, lub udać się na poszukiwanie „Małej pustynnej piątki”- uroczych zwierząt, które zamieszkują z pozoru zupełnie pozbawione życia morze piasku.

Malownicze wodospady położone na rzece Kunene na północy kraju, wzdłuż granicy z Angolą. W pobliżu znajdują się wioski ludu Himba.  Himba wyróżniają charakterystyczne zaplecione włosy pokryte ochrą i tłuszczem. Ich domy zbudowane są z gałęzi i liści palmy makalani umocnionymi odchodami bydła. Wioski kulturowe Himba sztucznie stworzone dla turystów można też spotkać w innych częściach kraju.

Miasto na północy kraju, stolica regionu Kunene. Spotkać tu można przedstawicieli ludów Himba i Herero spacerujących po ulicach. Tak naprawdę wywodzą się oni z jednej grupy etnicznej, ale bardzo różni ich styl życia i wygląd. Zaskakujący kontrast między kobietami Himba a Herero jest wręcz niewiarygodny! Himba są nad wyraz skąpo ubrane a ich włosy pokryte są ochrą i tłuszczem. Kobiety Herero noszą majestatyczne, kolorowe wiktoriańskie suknie do ziemi i wymyślne kapelusze, zwyczaj ten został ugruntowany przez kolonizatorów niemieckich zajmujących niegdyś tereny dzisiejszej Namibii.

Niegościnne, wietrzne i często zachmurzone wybrzeże Namibii powyżej Swakopmund na pierwszy rzut oka w ogóle nie kojarzy się z Afryką. Surowy klimat jest rezultatem opływającego kontynent od południowego zachodu zimnego prądu Benguelskiego, który definiuje klimat na lądzie. Spotkać tu można kotiki – ssaki z rodziny uchatkowatych. Jadąc biegnącą wzdłuż wybrzeża „solną” drogą – utwardzoną szosą – zbitkiem soli i szutru przez wiele godzin możemy nie napotkać żadnego innego samochodu. Charakterystycznym elementem Wybrzeża Szkieletów są wraki statków, które zabłądziły w złej pogodzie i nigdy nie dotarły do portu w Walvis Bay.

Największy kanion Afryki położony na południu kraju. Gigantyczna rozpadlina ma głębokość do 550 metrów od dna kanionu po jego krawędź. Zachwyca surowym pięknem. W jego obrębie znajdują się szlaki trekkingowe, można wędrować nawet dnem kanionu. Większość odwiedzających ogranicza się jednak do wizyty na krawędzi i obserwacji tego cudu przyrody z góry.

Opuszczone miasteczko na południu kraju, znane z pocztówek dzięki opuszczonym budynkom malowniczo „wchłanianym” przez piaski pustyni. Założone przez niemieckich kolonizatorów z powodu wydobycia diamentów w pobliżu. W szczycie rozwoju posiadało szpital, elektrownię, dworzec kolejowy a nawet kasyno. Zaczęło podupadać z powodu odkrycia złóż diamentów gdzie indziej, ostatecznie opuszczono je w latach 50-tych XX wieku.

Stolica i największe miasto kraju. Nowoczesne centrum przypominające miasta południowoafrykańskie otoczone jest rozległymi przedmieściami – zarówno eleganckimi dzielnicami willowymi jak i tzw. townshipami, czyli dzielnicami biedy, przypominającymi te znane z Kapsztadu czy Johannesburga. Windhuk to początek i koniec większości wypraw do Namibii, znajduje się tu międzynarodowe lotnisko z bezpośrednimi połączeniami min. do Frankfurtu. Liczne, dobrze wyposażone centra handlowe pozwalają uzupełnić zapasy i dokupić rzeczy niezbędne przed wyruszeniem w trasę.

Pustynia i półpustynia, częściowo sucha sawanna zajmująca ogromną część wschodniej i południowo – wschodniej Namibii i rozciągająca się dalej na tereny Botswany i RPA. Żyją tu liczne zwierzęta, które dostosowały się do tutejszych warunków.

Malowniczy, rzadziej odwiedzany park narodowy obejmujący tereny położone poniżej masywnej góry stołowej jak i płaskowyż na jej szczycie. Żyją tu liczne antylopy ale spotkać można też nosorożce.

Prywatny rezerwat położony w środkowej Namibii. Erindi znaczy „miejsce wody”. Pobyt w Erindi to doskonałe uzupełnienie safari w Parku Narodowym Etoszy. W największym parku narodowym Namibii jest znacznie bardziej sucho i przez to brak tam niektórych zwierząt występujących w Erindi, jak na przykład hipopotamów czy bawołów afrykańskich.

Spitzkoppe, zwany też „Matterhornem Afryki” to granitowa góra wybijająca się ok. 650 metrów ponad otaczające ją równiny. Niezwykle malownicza okolica (w tym pobliskie Małe Spitzkoppe i Pontok)  przyciąga coraz więcej odwiedzających zauroczonych niezwykłymi formacjami skalnymi, które szczególnie pięknie prezentują się o zachodzie słońca.

Najpopularniejszy park narodowy Namibii skupiony wokół ogromnego, wyschniętego solniska. Charakteryzuje go surowy krajobraz i mnogość występujących tu zwierząt, które w porze suchej gromadzą się licznie przy wodopojach. Z Wielkiej Piątki brakuje tu jedynie bawoła afrykańskiego, dla którego jest tu zbyt sucho. Licznie za to występują słonie, lwy, lamparty, a także żyrafy, zebry i różnego rodzaju antylopy w tym charakterystyczne dla Namibii oryksy. Jest to jedno z niewielu miejsc na Ziemi, gdzie spotkać można również niezwykle rzadkiego nosorożca czarnego. Etosza jest bardzo dużym parkiem, dlatego stosunkowo łatwo wybrać tu mniej uczęszczane drogi i obcować z przyrodą z dala od dużego ruchu turystycznego.

Olbrzymi park narodowy Namib-Naukluft chroni wyjątkową przyrodę Pustyni Namib. Jego najbardziej rozpoznawalną atrakcją jest Dolina Sossusvlei wcinająca się pośród olbrzymie wydmy. Deadvlei to najbardziej charakterystyczne miejsce w Namibii, znane z większości pocztówek: wyschnięte solnisko otoczone wydmami, upstrzone kikutami wyschniętych akacji malowniczo odznaczających się na tle niebieskiego nieba i czerwieni piasku. Pobliskie wydmy są jednymi z wyższych na kontynencie, a zdobycie mierzącej 325 metrów wydmy Big Daddy może zająć nawet godzinę. Widoki z wierzchołka rekompensują trudy i mozoły wchodzenia po piachu. Ciekawą atrakcją może być lot balonem o poranku i możliwość obserwacji tych zapierających dech w piersiach krajobrazów z lotu ptaka.

To rozległa kraina księżycowych krajobrazów ciągnących się po horyzont. Rzadko zaludnione tereny półpustynne i pustynne pełne są poszarpanych grzbietów górskich, porośniętych trawą płaskowyżów czy wyschniętych koryt rzek okresowych tworzących malownicze labirynty. W tym wyjątkowo rzadko zaludnionym obszarze spotkać można wiele dziko żyjących zwierząt, w tym charakterystyczne „pustynne słonie”, które dopasowały się do panujących tu warunków. W Twyfelfontein podziwiać można historyczne malunki naskalne – petroglify stworzone w pierwszym tysiącleciu nowej ery.

Swakopmund to urocze nadmorskie miasteczko pełne kolonialnych budynków. Wyglądem przypomina pewnie bardziej nadmorskie miasta niemieckie nad Bałtykiem czy Morzem Północnym, co tylko dodaje mu atrakcyjności. Pełne uroczych pensjonatów, sklepików z pamiątkami, kawiarenek i kilku naprawdę niezłych restauracji serwujących doskonałe ryby i owoce morza. Pospacerować w Swakopmund można po molo i wzdłuż piaszczystej plaży. W niektóre cieplejsze i bardziej słoneczne dni piasek zachęca do plażowania, choć często nie jest to możliwe z powodu porannych mgieł i chłodu, który czasem utrzymuje się aż do popołudnia. Dużą atrakcją pobytu w Swakopmund jest rejs katamaranem po oceanie, podczas którego można podziwiać tutejszą faunę, min. kotiki i pelikany. Wydmy na południe od pobliskiego Walvis Bay robią wrażenie swoim ogromem i majestatem, zwłaszcza, że schodzą prosto do oceanu. Jazda samochodami 4×4 po wydmach to jedna z większych atrakcji wypraw do Namibii. Dodatkowo po wydmach można jeździć quadami czy na nartach, lub udać się na poszukiwanie „Małej pustynnej piątki”- uroczych zwierząt, które zamieszkują z pozoru zupełnie pozbawione życia morze piasku.

Malownicze wodospady położone na rzece Kunene na północy kraju, wzdłuż granicy z Angolą. W pobliżu znajdują się wioski ludu Himba.  Himba wyróżniają charakterystyczne zaplecione włosy pokryte ochrą i tłuszczem. Ich domy zbudowane są z gałęzi i liści palmy makalani umocnionymi odchodami bydła. Wioski kulturowe Himba sztucznie stworzone dla turystów można też spotkać w innych częściach kraju.

Miasto na północy kraju, stolica regionu Kunene. Spotkać tu można przedstawicieli ludów Himba i Herero spacerujących po ulicach. Tak naprawdę wywodzą się oni z jednej grupy etnicznej, ale bardzo różni ich styl życia i wygląd. Zaskakujący kontrast między kobietami Himba a Herero jest wręcz niewiarygodny! Himba są nad wyraz skąpo ubrane a ich włosy pokryte są ochrą i tłuszczem. Kobiety Herero noszą majestatyczne, kolorowe wiktoriańskie suknie do ziemi i wymyślne kapelusze, zwyczaj ten został ugruntowany przez kolonizatorów niemieckich zajmujących niegdyś tereny dzisiejszej Namibii.

Niegościnne, wietrzne i często zachmurzone wybrzeże Namibii powyżej Swakopmund na pierwszy rzut oka w ogóle nie kojarzy się z Afryką. Surowy klimat jest rezultatem opływającego kontynent od południowego zachodu zimnego prądu Benguelskiego, który definiuje klimat na lądzie. Spotkać tu można kotiki – ssaki z rodziny uchatkowatych. Jadąc biegnącą wzdłuż wybrzeża „solną” drogą – utwardzoną szosą – zbitkiem soli i szutru przez wiele godzin możemy nie napotkać żadnego innego samochodu. Charakterystycznym elementem Wybrzeża Szkieletów są wraki statków, które zabłądziły w złej pogodzie i nigdy nie dotarły do portu w Walvis Bay.

Największy kanion Afryki położony na południu kraju. Gigantyczna rozpadlina ma głębokość do 550 metrów od dna kanionu po jego krawędź. Zachwyca surowym pięknem. W jego obrębie znajdują się szlaki trekkingowe, można wędrować nawet dnem kanionu. Większość odwiedzających ogranicza się jednak do wizyty na krawędzi i obserwacji tego cudu przyrody z góry.

Opuszczone miasteczko na południu kraju, znane z pocztówek dzięki opuszczonym budynkom malowniczo „wchłanianym” przez piaski pustyni. Założone przez niemieckich kolonizatorów z powodu wydobycia diamentów w pobliżu. W szczycie rozwoju posiadało szpital, elektrownię, dworzec kolejowy a nawet kasyno. Zaczęło podupadać z powodu odkrycia złóż diamentów gdzie indziej, ostatecznie opuszczono je w latach 50-tych XX wieku.

Stolica i największe miasto kraju. Nowoczesne centrum przypominające miasta południowoafrykańskie otoczone jest rozległymi przedmieściami – zarówno eleganckimi dzielnicami willowymi jak i tzw. townshipami, czyli dzielnicami biedy, przypominającymi te znane z Kapsztadu czy Johannesburga. Windhuk to początek i koniec większości wypraw do Namibii, znajduje się tu międzynarodowe lotnisko z bezpośrednimi połączeniami min. do Frankfurtu. Liczne, dobrze wyposażone centra handlowe pozwalają uzupełnić zapasy i dokupić rzeczy niezbędne przed wyruszeniem w trasę.

Pustynia i półpustynia, częściowo sucha sawanna zajmująca ogromną część wschodniej i południowo – wschodniej Namibii i rozciągająca się dalej na tereny Botswany i RPA. Żyją tu liczne zwierzęta, które dostosowały się do tutejszych warunków.

Malowniczy, rzadziej odwiedzany park narodowy obejmujący tereny położone poniżej masywnej góry stołowej jak i płaskowyż na jej szczycie. Żyją tu liczne antylopy ale spotkać można też nosorożce.

Prywatny rezerwat położony w środkowej Namibii. Erindi znaczy „miejsce wody”. Pobyt w Erindi to doskonałe uzupełnienie safari w Parku Narodowym Etoszy. W największym parku narodowym Namibii jest znacznie bardziej sucho i przez to brak tam niektórych zwierząt występujących w Erindi, jak na przykład hipopotamów czy bawołów afrykańskich.

Spitzkoppe, zwany też „Matterhornem Afryki” to granitowa góra wybijająca się ok. 650 metrów ponad otaczające ją równiny. Niezwykle malownicza okolica (w tym pobliskie Małe Spitzkoppe i Pontok)  przyciąga coraz więcej odwiedzających zauroczonych niezwykłymi formacjami skalnymi, które szczególnie pięknie prezentują się o zachodzie słońca.