Uganda

Położona pośród siedmiu wzgórz na wysokości 1 200 m n. p. m. stolica Ugandy, której nazwa w toku historycznych, językowych pomyłek oznaczała kiedyś wzgórze antylop impala. Obecnie jest jednak bardziej rejonem występowania marabutów z ogromnymi dziobami i skrzydłami, krążącymi nad tym 2-milionowym miastem.

Miasto w zachodniej Ugandzie. Punkt wypadowy do najważniejszych przyrodniczych atrakcji kraju, przede wszystkim szympansów w PN Kibale i Rezerwacie Semliki oraz gór Ruwenzori.

Drugie pod względem wielkości miasto w Ugandzie; ze względu na bliskość Nilu Białego często odwiedzane przez miłośników raftingu.

Położony w południowo-zachodniej Ugandzie, choć ma tylko 370 km kwadratowych uważany jest za klejnot przyrody afrykańskiej. Zachwyca różnorodnym krajobrazem. W akacjowych lasach, na sawannach, bagnach i otwartych wodach jeziora Mburo mieszka ponad 70 gatunków ssaków i 300 gatunków ptaków.

Spokojnie wypływając z jeziora Wiktorii, nim przepłynie pół Afryki, na odcinku sławnego Jinja, Nil oferuje nietypową przygodę życia – 30 km rafting wśród pięknej scenerii zielonej Ugandy, to tony wzburzonej wody pełnej fal, wirów i spiętrzonych, grzmiących kaskad. Pokonanie wszystkich czterech progów wodnych wypełni żyły adrenaliną.

Najbardziej znany park narodowy w Ugandzie. Na obszarze 2 000 km2, pomiędzy jeziorem Edwarda od zachodu i masywem Ruwenzori od północy, rozciągają się tu tereny sawanny, lasów tropikalnych, bagnisk i kanałów, oraz wulkanicznych kraterów. Dom dla wielkich stad bawołów, słoni, hipopotamów, antylop, a obok szympansów, lwów, lampartów i gepardów. Oprócz prawie 100 gatunków ssaków, żyje tu również ponad 600 gatunków ptaków.

Odkryte dla świata w połowie XIX wieku, z powierzchnią prawie 69 000 km2, jest największym jeziorem Afryki i drugim na świecie. Swą linią brzegową graniczy z Tanzanią, Kenią, i Ugandą. Jego wody zasilają Nil Biały – najdłuższy i najbardziej rwący dopływ Nilu. Z 3 000 wysp jeziora, 84 należą do Ugandy – z tego połowa nadal jest niezamieszkana. Plaże otaczające jezioro przechodzą od śnieżnobiałych do granitowo-czarnych żwirów wulkanicznych.

Największe na świecie naczelne, w liczbie szacunkowej 700 sztuk, upodobały sobie tajemnicze i niedostępne zbocza kraterów Virunga: Muhavura 4127 m, Gahinga 3474 m i Subinyo 3669 m na styku trzech państw: Ugandy, Rwandy i Kongo. Prowadzą stadny tryb życia – czas spędzają w grupach rodzinnych liczących od 2-30 osobników, którym przewodzi dorosły samiec. Pomimo olbrzymich rozmiarów (170-220 kg wagi) goryle są wyjątkowo spokojne i przyjaźnie odnoszą się do człowieka. Ze względu na szacunek i ochronę tych pięknych zwierząt, obserwacje i spotkania z gorylami regulowane są tylko do małych grup i krótkiego czasu. Spotkanie z nimi to wizyta historyczna, wędrówka w czasie, po której pozostaje refleksja, zdjęcia, a może nowa przyjaźń?

Nieprzenikniony Las Bwindi to jeden z najbogatszych ekosystemów Afryki, a od 1994 r. znajduje się na Liście światowego dziedzictwa UNESCO. To jedno z zaledwie dwóch miejsc na świecie, gdzie można obserwować krytycznie zagrożone wyginięciem goryle górskie w ich naturalnym środowisku. Przy odrobinie szczęścia i po zaakceptowaniu naszej obecności przez przywódcę stada będziemy mogli zobaczyć zwierzęta w pełnej krasie. Czas trekkingu wynosi od 2 godzin do 8 godzin. Lokalizacja goryli zmienia się codziennie, gdy szukają pożywienia w lesie, dlatego też odległość a także czas trwania wędrówki są od tego uzależnione. Wizyta trwa ok. 1 godzinę, podczas niej można obserwować naturalne zachowania goryli.

Jego nazwa oznacza ‘miejsce wielu małych ptaszków’. Znajdując się na wysokości prawie 2 000 m n. p. m przy głębokości 900 m, jest najgłębszym jeziorem w Ugandzie i drugim najgłębszym na świecie. Uroczo położone wraz ze swymi 29 wysepkami, uznawane jest za najpiękniejsze w Ugandzie.

31-kilometrowy kanał łączący Jeziora Edwarda i Jerzego jest ostoją ponad 60 gatunków ptaków. To również świetne miejsce do obserwacji ssaków, które przychodzą tam napić się wody lub zażyć kąpieli. Rejs łodzią po kanale będzie okazją do bliskich spotkań z setkami hipopotamów, bawołów, a także ze stadami słoni leniwie wędrujących wzdłuż brzegu.

Najmniejsze z Wielkich Jezior Afrykańskich, nazwane ku pamięci angielskiego króla Edwarda VIII. Jezioro odkrył w 1875 r. podróżnik Henry Morton Stanley, który początkowo sądził, że jest to fragment Jeziora Alberta. W latach 1973-1979 jezioro nazwano imieniem Idiego Amina, jednak po upadku krwawego dyktatora powrócono do starej nazwy.

Jedno z Wielkich Jezior Afrykańskich, położone w samym sercu kontynentu, na granicy Ugandy z Demokratyczną Republiką Konga. Nazwane na cześć księcia Alberta, męża brytyjskiej królowej Wiktorii. Urokliwa okolica jeziora jest tylko sporadycznie odwiedzana przez turystów, co czyni ją tym bardziej atrakcyjną dla wytrawnych podróżników.

Największy park narodowy w Ugandzie. Może pochwalić się bardzo bogatą fauną, która została odbudowana po całkowitym niemal wytrzebieniu populacji zwierząt w latach 70. (za rządów dyktatora Idiego Amina). Dziś w parku można spotkać cztery spośród gatunków Wielkiej Piątki Afryki: bawoła, słonia, lwa i lamparta, a od kilku lat trwa proces odbudowy populacji nosorożców.

Uganda jest jednym z największych producentów kawy na świecie – na kontynencie afrykańskim zajmuje 3. miejsce, ustępując tylko Etiopii. Plasuje się także wysoko pod względem produkcji wanilii (9. miejsce na świecie) oraz herbaty (jest jednym z 30 krajów, które uprawiają herbatę na skalę przemysłową). Podczas wizyt na plantacjach będzie można z bliska zobaczyć jak herbata, kawa i wanilia są pozyskiwane i przygotowywane do sprzedaży.

Najbliżsi kuzyni człowieka zamieszkują równikowe lasy środkowej Afryki. Jeden z najbliższych nam genetycznie gatunków zwierząt. Szympansy potrafią tworzyć narzędzia, posługiwać się nimi i rozwiązywać proste problemy. Cechują się także inteligencją emocjonalną – przeżywają żałobę, podziwiają zachody słońca. Spotkanie z tymi niezwykłymi zwierzętami będzie niezapomnianym doświadczeniem.

Fragment PN Królowej Elżbiety, tuż przy jego południowo-zachodniej granicy. Jedno z dwóch miejsc na świecie (obok PN Jeziora Manyara w Tanzanii) w którym można spotkać lwy wspinające się po drzewach. Lwy te są wyjątkowe także ze względu na czarny kolor grzywy. Powód, dla którego ssaki te, normalnie żyjące na ziemi, spędzają czas w koronach drzew nie jest do końca wyjaśniony. Jedna z hipotez mówi o tym, że lwy w ten sposób chronią się przed uciążliwymi muchami tse-tse i gorącem bijącym od nagrzanej ziemi.